Brus in de schaduw

Veel aandacht gaat als vanzelf uit naar Arje. Brus Loek staat vaak in de schaduw. Maar hij wil ook wel eens wat. Dat wordt ‘m niet altijd in dank afgenomen.

‘Wil je even in de traktor rijden?’ vraagt de boer. Hij wacht het antwoord niet af en loopt naar zijn trekker. Maar Arje (8) staat wijdbeens. Stevig op de grond. Handen op de oren. Dat gaat ‘m niet worden.

Zijn broertje Loek (6) staat ontspannen naast hem. Lachend. Vol verwachting.

De boer klimt in zijn grote rode traktor en Arje drukt zijn handen nog iets harder op zijn oren. Die zijn straks vuurrood, weet ik uit ervaring. Als de boer de trekker start, gaat er van schrik een schok door Arje’s hele lichaam. Langzaam rijdt de boer dichterbij. Dan opent hij het glazen deurtje.

Met bulderende stem roept hij over het geluid van de tractor heen: ‘NOU, KOM JE NOG?!’

Arje blijft stokstijf staan. Hij heeft het gehoord. Maar met geen mogelijkheid zal hij de hoge, smalle treden van de traktor kunnen beklimmen. En als hij daar dan bovenin de cabine zit, zit hij nóg dichterbij het geluid waar hij zo bang voor is. Maar een traktor, een échte… fascineert hem mateloos.

Ik zie hem denken. Aarzelen.

De situatie overweldigt hem.

Ik het aan zijn ogen, zijn mond, zijn houding.

Alles in hem schreeuwt ‘nee’.

De motor blijft ronken. De boer kijkt vragend en raakt een tikkeltje ongeduldig.

En aangezien Arje niet reageert op de vraag van de boer, stapt Loek naar voren en beklimt in rap tempo de drie trapjes van de traktor. Nieuwsgierig en met een open blik kijkt hij de kleine cabine rond.

Iets sneller en iets norser dan hij waarschijnlijk voor ogen had, bromt de boer: ‘Ik bedoel jou niet, ik bedoel je broer.’

Au.

De afwijzing is groot.

Ik zie het aan de opgetrokken schoudertjes waarmee Loek de trap weer af gaat.

Ik zie het aan de tranen die hij dapper wegslikt.

Ik aai ‘m over zijn bol.

Uiteindelijk overwint Arje zijn angst (‘Je hebt een hele encyclopedie over trekkers, en nu mag je er in eentje rijden, kom op!’) en wordt hij de traktor in getild. Loek mag erna. Ze rijden allebei een ritje over het erf en genieten er met volle teugen van.

Als we weer thuiskomen, vertelt Loek: ‘Papa, we hebben in een echte traktor gereden!’

Zou hij écht vergeten zijn hoe het ging…? Ik betwijfel het.

Dit is één voorbeeld. Eén voorbeeld van velen. Iemand die haar eigen ervaringen als brus omzet in prachtige tekeningen en deze deelt op Instagram is @mijn_brus_verhaal. Een paar jaar na de ervaring met de traktor, liet ik Loek onderstaande tekening van haar zien. De herkenning straalde van zijn gezicht. 'Zo is het precies'. 

@mijn_brus_verhaal zorgt ervoor dat ik anders kijk, anders denk, en anders handel. Want door dit soort ervaringen zoals ik die hierboven beschreef, wordt niet alleen Loek over overvallen, maar ik ook! Ik heb echter de mogelijkheden om hier een volgende keer anders mee om te gaan. Zo zou ik het nu niet meer laten bij 'een aai over zijn bol'. Maar veel duidelijker uitleg geven en stelling nemen.

Brussendag is op 30 september. Welke brus laat jij weten dat je aan hem/haar/hen denkt?

Deze ervaring was een reden om mijn voorleesboek 'Len en zijn broer' te schrijven. Want er waren geen boeken geschreven vanuit het perspectief van een brus. Benieuwd?