'Het contact met andere kinderen of mensen loopt vooral goed als ándere kinderen bereid zijn om een stap naar hém toe te zetten. En hiervoor moeten zowel Arje én die andere kinderen heel veel oefenen. Dus naar de speeltuin gaan is superbelangrijk!'
‘Ik ging niet naar de speeltuin want op die speeltoestellen kon mijn zoon niet. Want hij kon nog helemaal niet zitten. Wat heeft ie dan aan een wipkip en een schommel. Dus daar was ik niet te vinden. Dus in die eerste 3-4 jaar, is het al heel moeilijk om andere kinderen te ontmoeten.’
‘Ik ken niemand van mijn leeftijd zonder een beperking. De enige mensen die ik ken zijn kinderen en jongeren met een beperking.’ En dit zegt iemand met spierdystrofie die weet dat hij maar 30 jaar gaat worden. Dat is voor mij de urgentie. Waarom doen we dat? Waar zijn we mee bezig? ~ Beno Schraepen
‘In onze maatschappij heerst het idee dat mensen met een beperking het beste af zijn in aparte aangepaste en gespecialiseerde omgevingen. We stellen ons geen vragen over de impact daarvan op iemands leven.’ Ik ga in gesprek met Beno Schraepen, auteur van het boek ‘Excluses. Wat uitsluiting doet met mensen.’
In deze aflevering neem ik je mee voor een kijkje achter de schermen. Hoe komen werk en ouderschap bij elkaar samen? Welke rol speelt muziek in mijn leven? Dyanne Sleijpen ontfutselt mij antwoorden op prangende vragen.
'Ik regel liever niet meer dat mijn kind met anderen kan spelen, want het loopt tóch moeizaam.' Of 'misschien vinden andere kinderen het toch niet leuk om met mijn kind te spelen’. Deze gedachten kunnen ervoor zorgen dat we het meedoen opgeven. En dat is jammer. In deze aflevering bespreek ik 3 overtuigingen die meedoen moeilijk maken en hoe we ze omdenken.
Niemand vroeg ooit: hoe ontmoet je zoon andere kinderen? En dat terwijl het echt overduidelijk is dat hij door zijn beperking niet zelf kan meedoen aan activiteiten. Daarom stel ik 'm: Hoe kan je kind meedoen als er altijd hulp nodig is?
Arje kan niet zelf ergens naar toe. Er moet altijd iemand bij zijn. Want hij kan het niet alleen: hij heeft het Williams-Beuren Syndroom dat o.a. zorgt voor een verstandelijke beperking. Waarom hebben we het er niet over? Waarom we liever niet praten over meedoen (voor kinderen met een beperking).
Ik herinner me een tijd waarin elke ontmoeting ongemakkelijk voelde. Mensen die Arje (2) aankeken. Niet wisten wat ze moesten zeggen. Of juist te véél zeiden. Ik herinner me het meisje dat zei: ‘Mama, dat jongetje kijkt scheel!’ Deze ontmoeting veranderde alles.
Arje (8) heeft een verstandelijke beperking. Hij geniet ervan wanneer hij met de kinderen uit de buurt speelt, maar het gaat niet altijd vanzelf. Dit leren de kinderen van hém.