Wel of niet vertellen dat Sinterklaas niet bestaat?

Arje gelooft in Sinterklaas. Hij zit nu in groep 5 van de basisschool. Zijn klasgenoten kennen het geheim van de Sint. De klas bereidt zich voor op een sinterklaas-viering met surprises en gedichten. Wat gaan we doen: wel of niet vertellen dat Sinterklaas niet bestaat?

Arje heeft zojuist het Sinterklaasjournaal gekeken en de pieten maakten er in de pakjeskamer een enorme bende van. Inwendig glimlach ik om mijn 9-jarige zoon. Dit is bijzonder. Hij ziet nu niet alleen pieten, pakjes en sinterklaas… hij lijkt het verhaal te begrijpen! Wat gaan we doen: wel of niet vertellen dat Sinterklaas niet bestaat? Maar dan ineens…

‘Ik krijg geen cadeautjes!’ snikt hij. Alle onrust en onduidelijkheid pakt hij als een cadeautje uit in deze onbedaarlijke huilbui. Hij legt zijn lange, smalle armen om mijn nek. Ik knuffel hem. Laat hem even lekker uitrazen.

Vorige jaren keek Arje naar het Sinterklaasjournaal om in de stemming te komen. Hij geniet van de liedjes. Dit jaar ligt hij met zijn broertje Loek slap van het lachen om de 'Waarbij? AARDBEI!'-grap. Elke keer weer opnieuw. En precies op het goeie moment roepen ze samen met de voice-over mee: ‘Het Sinterklaasjournaal, met Diewertje Blok.’ (Eigenlijk zegt Arje: ‘Met Diewertje Stinksok’, omdat hij rijmen en gekke woorden zo leuk vindt, maar dat heb ik voor dit blog maar even gecensureerd.)

Op 5 december wordt Sinterklaas op school gevierd. Op hun basisschool is het de ongeschreven regel dat kinderen tot en met groep 4 geloven in de sint (of het geheim bewaren). Loek zit in groep 4. Ik gun hem deze laatste sinterklaas met het geheim intact. En het ziet ernaar uit dat dat gaat lukken. Ik bespeur namelijk geen enkel spoor van twijfel in Loek’s beleving.

Maar vanaf groep 5, de groep van Arje, is het geheim eigenlijk geen geheim meer. Zijn klasgenoten geloven dan ook niet meer in sinterklaas. Maar híj wel. Sterker nog… het verhaal van Sinterklaas wordt nu pas écht leuk.

Na wat wikken en wegen namen we in het begin van groep 5 het volgende besluit:

We vertellen het grote geheim van sinterklaas niet aan Arje.

Misschien brandt deze vraag nu wel op je lippen:

‘Maud, ben je niet bang dat Arje’s klasgenoten het geheim aan hem onthullen, nog voordat jij het zelf kan doen?’

Weet je, ik denk dat zijn klasgenoten allang wel eens hebben laten vallen dat Sinterklaas niet bestaat. Natuurlijk. Zo gaat dat. Ik geloof echter niet dat hij de betekenis zou snappen van de woorden: ‘Sinterklaas bestaat niet’, of ‘hij is verkleed’, of ‘je ouders kopen de cadeautjes’. Arje is negen jaar, maar in zijn hoofd is hij 2,5. Het gaat zijn begrip te boven. Het zou zijn geloof totaal niet aan het wankelen brengen.

Arje gelooft in Sinterklaas. Het is een vaststaand feit. Net zoals de lucht blauw is en het gras groen. En dus kijken we naar wat ons op dit moment te doen staat. In groep 5 trek je lootje, we maken een surprise en we schrijven een gedicht. Hij geniet met volle teugen van deze nieuwigheid en doet enthousiast mee. En hoewel hij helemaal geen knutselaar is, verheugt hij zich erop om met mij aan de slag te gaan. Want… zijn klasgenoten zijn er net zo druk mee!

Inmiddels is Arje 14 jaar oud. En het leek me fijn wanneer je ook alvast een blik in de toekomst kunt werpen. Arje heeft tot en met groep 8 surprises gemaakt en gedichten geschreven. Met volle aandacht deed hij mee aan de feestvreugde. Zonder op de hoogte te zijn van het geheim. Hij kijkt nog steeds graag naar het Sinterklaasjournaal, maar legt alles makkelijker naast zich neer. Zet nog steeds zijn schoen. En kijkt nog steeds erg uit naar Sinterklaasavond.

Doordat hij zelf ouder wordt, merk ik dat Sinterklaas wel minder belangrijk wordt. En ja, misschien wordt het tijd om hem te vertellen over het geheim. Ik denk dat we nu zouden kunnen uitleggen dat wij de cadeautjes kopen, en dat opa en oma dat ook doen. We kunnen hem helpen om zelf ook de rol van Sinterklaas op zich te nemen. En in het geheim zijn kleine neefje en nichtjes verrassen.

Of mij!
Tijd voor een nieuwe fase.